Ik heb een hele zware bevalling van 36 uur gehad.
Na 32 uur heeft men mij epidurale gegeven omdat men dacht dat het een keizersnede werd, op het laatste nippertje werd het toch nog een natuurlijke bevalling.
Ook in de verloskamer heb ik nog een 1 uur en 15 minuten moeten persen tot eindelijk mijn zoontje te wereld kwam. Zowel mijn zoontje als ik hebben hierbij echt wel afgezien.
Mijn zoontje had Apgarscore 7 7 7 en moest zuurstof bijkrijgen.
Bij mij bleek dat nadat de wonden genezen waren ik vreschrikkelijk veel pijn aan de aanhechting van mijn clitoris overhield. Toen ik dit bij de controle aan mijn gynaecoloog vertelde had hij dit in 11 jaar nog nooit meegemaakt. Hij vergeleek het een beetje met een penisbreuk en stelde voor om een hormonencreme te gebruiken omdat ik misschien slechter herstelde door het geven van borstvoeding. Indien dit niet zou helpen en de pijn echt overweldigend zou zijn zou enkel een operatie kunnen helpen. Bey, bey clitoris snif snif
We zijn nu 15 maanden verder en ik ben ondertussen al 9 maanden gestopt met borstvoeding. De pijn aan die basis van die clitoris is nog steeds duidelijk aanwezig, maar niet meer zo overweldigend als in het begin waardoor ik ook merk dat de spieren rond de vagina (bekkenbodemspieren denk ik dat dat zijn) maar ook de spieren in mijn onderbuik, vermoedelijk rond mijn baarmoeder erg gevoelig zijn. Is er iemand die dit ook heeft gehad?
Ik voel me zo alleen in mijn situatie want het is zo niet direct iets wat je aan tafel tijdens het eten verteld. Ook voel ik me hierdoor niet meer helemaal vrouw. Intiem contact was de afgelopen maanden eerder pijnlijk dan aangenaam en probeer ik tot het minimum te beperken. Ik heb schrik dat ik nooit meer genot ga kennen en mijn partner ook hierdoor zou kunnen verliezen. Hij vraagt al een geruime tijd naar een 2e kindje, maar ik ben bang dat dit helse pijnen gaat betekenen voor mij.

Over een paar weken ga ik nog eens naar een gynaecoloog en ik ga pas buiten tot ze al die spieren bestudeerd hebben en me zeggen wat er aan de hand is want dit is toch niet normaal meer? Zo een herstel van een bevalling mag toch niet zo lang duren?

Ieder advies of gelijkaardig verhaal zou al een hele steun voor me kunnen betekenen.

Hoi,

mijn zoontje is geboren met navelstrengomwikkeling en werd, toen men dit ontdekte in de bevallingskamer, echt zo snel mogelijk naar buiten geforceerd (ze stonden met drie op mijn buik mee te duwen bij het persen). Na die bevalling heb ik veel last gehad van mijn darmen, en ook vaginaal heeft het lang geduurd voor alles minder gevoelig was. Ik denk dat het zeker een jaar geduurd heeft voor dat allemaal weer een beetje op zijn plooi gevallen is. Het hielp wel een beetje om een glijmiddel te gebruiken, misschien helpt dat bij jou ook wel wat, maar eigenlijk heeft het gewoon zijn tijd genomen om te herstellen...

Ik heb ook de indruk dat er bij mij één en ander anders geworden is na mijn bevallingen... Ik lijk minder gevoelig en toch soms ineens overgevoelig. En het doet soms gewoon ronduit zeer . Ik heb er geen idee van hoe het komt, maar gelukkig is het bij mij niet constant. Ik moet wel zeggen dat er wel verbetering in is, maar het gaat langzaam. Ik heb dus wel de hoop dat het vanzelf in orde zal komen.
Nu, ik heb ook al gemerkt dat het voor een deeltje in de hand gewerkt wordt doordat je pijn gaat verwachten. Er gewoon écht niet aan proberen denken en volledig ontspannen helpt dus echt wel (weggaan doet het niet, maar verminderen toch wel bij mij!). Maar ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan...
Heb je er al eens aan gedacht naar een osteopaat te gaan? Of eventueel acapunctuur? Ik heb daar zelf mijn twijfels over, maar ben er toch van overtuigd dat het in sommige gevallen wel kan helpen!

Is alles goed gekomen? Heb je nog kinderen gehad? Bij mij voel ik nog altijd het kniplidteken...

Verander van gynaecoloog.